Achterover leunend, de handen gevouwen in de nek. Jan Willemse (1949, Vogelenzang) zit op zijn praatstoel. In het kantoortje annex opslagruimte achter de winkel vertelt hij over zijn Onderdelenhuis aan de Venneperstraat 20A. Geflankeerd door zijn vrouw Annie laat de winkelier het verleden de revue passeren. Er zijn heel wat omwegen voordat hij zich voorgoed in Nieuw-Vennep vestigt. Gevolg van zijn levensopvatting. “Als het me niet bevalt, ben ik weg.” Hoewel de pensioengerechtigde leeftijd al ruimschoots is bereikt, laat hij weten voorlopig nog te vinden te zijn op de huidige stek bij winkelcentrum De Symfonie. “Zolang de mensen me nodig hebben”, aldus deze vraagbaak bij elektrotechnische problemen.  

In de ban van schermen.

Met een breed armgebaar wijst Bert van Donselaar (1938, Bennebroek) naar een wand in de Vennepse woonkamer. “Je ziet het, van speer tot geweer en daartussenin een mooie oude degen.” Het gaat kortom op deze sombere herfstdag over allerhande ‘wapentuig’. Die speer is een grapje, maar de andere materialen hebben wel degelijk te maken met de levensstijl van de oud-KLM medewerker. Hij is actief lid van twee Hoofddorpse schietverenigingen en sinds de oprichting in juli 1959 aangesloten bij de KLM Schermvereniging, inmiddels al zo’n veertig jaar de voorzitter. Van Donselaar schermt nog elke maandagavond en koestert een bijzondere collectie voorwerpen die met de sport te maken hebben. Aan zijn hand krijgen we een kijkje achter de schermen.

Afscheid valt zwaar

 Een vereniging oprichten is een heel ding. Daarna de zaken in goede banen leiden ook niet eenvoudig, maar dezelfde vereniging na zoveel succesvolle jaren opheffen? “Je wilt niet weten hoeveel werk dat is. Om het nog niet eens te hebben over de emoties.” Het is de laatste voorzitter van muziekvereniging Irene, Hans Modderman, die met een zucht de conclusie trekt. Hij treedt aan als woordvoerder van de begin 2017 ter ziele gegane vereniging, samen met Karen van der Wiel-Huiberts, eveneens zeer betrokken bij de afwikkeling van het geheel. Wat overblijft is een gevoel van opluchting dat het allemaal goed is afgesloten. Al valt het afscheid bestuur en muzikanten zwaar.